سؤال: وقف منهاج فردوسیان چیست و در چه اموری هزینه ‌می‌شود؟ /
جواب: نیکوکارانی که قصد دارند ثروت‌شان در بهترین راه یعنی نشان دادن راه کمال و سعادت به انسان‌های سرگردان هزینه شود، قسمتی از دارایی خود را در قالب «وقف بر منهاج فردوسیان» به این امر خطیر اختصاص می‌دهند.
عایدات این موقوفات در امور ذیل، مصرف ‌می‌شود:
۱. چاپ آثار مکتوب منهاج فردوسیان و توزیع رایگان آن؛
۲. تکثیر آثار سمعی ـ بصری منهاج فردوسیان و توزیع رایگان آن؛
۳. تربیت و ارسال مبلّغ منهاج فردوسیان؛
۴. برگزاری کلاس‌ها و دوره‌های آشنایی با منهاج فردوسیان.
۵. ارسال تذکرات عبادی و منهاجی از طریق پیام کوتاه و مانند آن.
۶. حضور در رسانه‌های جمعی مانند ایجاد پایگاه‌ها در اینترنت، تأسیس تلویزیون اینترنتی، حضور در شبکه‌ی سراسری کشور، تأسیس شبکه‌ی ماهواره‌ای برای خاورمیانه به زبان‌های رایج این منطقه و غیره.

سؤال: چگونه قانون‌های عملی را در جدول محاسبه قرار دهیم؟ /
جواب: برای انجام این مهم، منهاجی باید نخست، فهرست آنچه باید برای رسیدن به کمال و سعادت انجام دهد را پیش رو نهاده (یعنی قوانین عملی مرحلهی اول) و بدون ترس، ریاکاری، ملاحظهکاری و محافظهکاری، تک تک قانون ـ ها را به دقت، مطالعه کند‌. پس از این که مطمئن شد، منظور قانون را فهمیده است، نگاه کند که کدام یک از این قانونها به او مربوط ‌می‌شود و کدام یک مربوط نمی‌شود‌.
آنچه به او مربوط نمی‌شود که هیچ، از آن عبور مینماید؛ ولی از آنچه مربوط ‌می‌شود، نگاه می‌کند، کدام یک را انجام می‌دهد و کدام را انجام نمی‌دهد‌. آنچه انجام می‌دهد هم هیچ و خدا را شکر میگزارد‌. فقط میماند آنهایی که باید برای رسیدن به کمال و سعادتش انجام دهد و انجام نمی‌دهد‌. آنها را در جدول محاسبه قرار داده و سعی می‌کند همواره انجامش دهد‌.
سپس در اول صبح یا آخر شب ـ یا هر وقت از شبانه روز که از لحاظ فکری، فراغت و آمادگی داشت ـ به سراغ جدول میرود‌. اگر کاری که باید انجام دهد را انجام داده است؛ خدا را شکر می‌کند و علامت + در جدول مینویسد‌. ولی اگر ـ‌خدای نکرده‌ـ در انجامش سستی نشان داده باشد، خانه‌ی مربوطه از جدول محاسبه را سیاه می‌کند تا نشانه‌ای از تباه شدن آن روزش به واسطه‌ی ترک آنچه باید انجام میداد، باشد‌. آن قانون را تا آنجا در جدول نگه میدارد که مطمئن شود بر انجامش عادت کرده است و بدون محاسبه و دقت اضافی، به ظهور می‌رسد‌.
همچنین نگاه می‌کند به فهرست آنچه باید ترک کند (یعنی قوانین مرحله‌ی دوم)، آنهایی که به او مربوط نمی‌شود که هیچ، از آنهایی که به او مربوط ‌می‌شود، هر کدام را که ترک می‌کند، خدا را شکر بگزارد و عبور کند‌. ولی هر کدام را که به او مربوط ‌می‌شود ولی ترک نمی‌کند، باید در جدول قرار داده و سعی کند هیچ وقت انجامش ندهد‌.
سپس در اول صبح یا آخر شب ـ یا هر وقت از شبانه روز که از لحاظ فکری، فراغت و آمادگی داشت ـ به سراغ جدول برود‌. اگر کاری که باید ترک کند را ترک کرده است؛ خدا را شکر کند و علامت + در جدول بنویسد‌. ولی اگر ـ‌خدای نکرده‌ـ در ترکش سستی نشان داده باشد، خانه‌ی مربوطه از جدول محاسبه را سیاه کند تا نشانه‌ای از تباه شدن آن روزش به واسطه‌ی انجام دادنِ آنچه باید ترک میکرده، باشد‌.
حال برای هر کدام مثالی میآوریم‌.
مثال برای مورد اول (که اصلاً کلمات آمده در قانون را نفهمیده است)
قانون: امر به معروف و نهی از منکر ضروری است‌.
سؤال اول: آیا منظور این قانون را کاملاً متوجه شدم؟
جواب: معنی کلمات «امر»، «نهی»، «معروف»، «منکر» و شرایطش را نمی‌دانم‌.
(نتیجه: باید همینجا متوقف شده و روشن شدن اصل قانون را هدف قرار دهد یعنی با پرسیدن از دانشمندان دینی یا دفتر مرکزی منهاج فردوسیان، با کلمات و شرایطش آشنا گردد و نوبت به سؤالات دیگر نمی‌رسد) ‌.
مثال برای مورد دوم (که باید انجام دهد)
قانون: نماز خواندن ضروری است‌. (منهاجی باید چهار سؤال از خودش بپرسد:)
سؤال اول: آیا منظور قانون را به خوبی فهمیدم؟
جواب: بله
سؤال دوم: آیا این قانون به من مربوط ‌می‌شود؟
جواب: بله مربوط ‌می‌شود‌.
سؤال سوم: آیا انجامش میدهم؟
یا جواب: بله نماز میخوانم / الهی شکر (نتیجه: کار منهاجی با این قانون تمام شد و از ناحیه‌ی این قانون، بهره‌ی کمالی خودش را میبرد‌. فقط باید استقامت کند تا از این مرحله عقب رانده نشود)
یا جواب: خیر نماز نمی‌خوانم (نتیجه: باید قانون نماز خواندن را در جدول محاسبه قرار داده و سعی کند تا آخر عمر، هیچگاه ترک ننماید)
قانون: پرداخت زکات، ضروری است‌. (منهاجی باید چهار سؤال از خودش بپرسد:)
سؤال اول: آیا منظور قانون را به خوبی فهمیدم؟
جواب: بله
سؤال دوم: آیا این قانون به من مربوط ‌می‌شود؟
جواب: خیر/ چون مثلاً من کارمند هستم و گندم، جو، کشمش، خرما، گاو، گوسفند، شتر، سکه‌ی طلا و سکه‌ی نقره (به مقداری که در رساله‌های توضیح المسائل آمده) ندارم‌.
(نتیجه: چون این قانون به او مربوط نمی‌شود، نوبت به دو سؤال دیگر نمی‌رسد و کارش با آن تمام است ولی در نظر داشته باشد که اگر روزی شرایطش فراهم شد و این قانون به او مربوط میگردید، باید انجامش بدهد)
مثال برای مورد دوم (که باید ترک کند)
قانون: آزردن پدر و مادر ممنوع است‌. (منهاجی باید چهار سؤال از خودش بپرسد:)
سؤال اول: آیا منظور قانون را به خوبی فهمیدم؟
جواب: بله
سؤال دوم: آیا این قانون به من مربوط ‌می‌شود؟
جواب: بله، پدر و مادر یا یکی از آنها زنده‌اند‌.
سؤال سوم: آیا آزار دادنشان را ترک کرده‌ام؟
یا جواب: بله/ الهی شکر (نتیجه: کار منهاجی با این قانون تمام شد و از ناحیه‌ی این قانون، بهره‌ی کمالی خودش را میبرد‌. فقط باید استقامت کند تا از این مرحله عقب رانده نشود)
یا جواب: خیر، گاهی وقت‌ها آزارشان میدهم (نتیجه: باید قانون ترک آزردن پدر و مادر را در جدول محاسبه قرار داده و سعی کند تا آخر عمر، هیچگاه انجام ندهد یعنی مرتکب آزردن آنان نشود)
قانون: کم‌فروشی ممنوع است‌. (منهاجی باید چهار سؤال از خودش بپرسد:)
سؤال اول: آیا منظور قانون را به خوبی فهمیدم؟
جواب: بله

سؤال: مهم‌ترین مهارتی که رهرو منهاج فردوسیان باید داشته باشد، چیست؟ /
جواب: مهمترین مهارتی که رهرو منهاج فردوسیان باید به خوبی دارا باشد، مهارت در میزان انجام دستورات منهاج فردوسیان، متناسب با حال و روحیه و قبض و بسط خویش است‌.
یعنی اگر بتواند به این مهارت برسد که حالات نشاط و کسالت روحی و جسمی خویش را بشناسد و متناسب با آن به دستورات، عمل کند، قواعد و قوانین منهاج فردوسیان او را تا سعادت ابدی کفایت می‌کند‌. چون هیچگونه خطری از ناحیه‌ی انحراف و کجروی در این قواعد و قوانین نیست و همه، از آب گذشته و یقینی است‌. فقط، میزان مصرف آن مهم است که منهاجی، با کمی استقامت و تأمل، به این توانایی دست یافته و به خوبی از عهده‌ی انجام آن بر می‌آید‌.

سؤال: آیا برای تبلیغ منهاج فردوسیان، داشتنِ مجوّز رسمی و کتبی از «حاج فردوسی» یا «دفتر مرکزی منهاج فردوسیان» لازم است؟ /
جواب: داشتن شرایط مبلّغین، کافی است و نیازی به اجازه‌ی کتبی یا شفاهی نیست ولی شایسته است برای این که از داشتنِ توانایی‌های لازم، مطمئن گردد، قبل از اقدام به تبلیغ، ساعتی را به مشاوره با حاج فردوسی یا اعضای دفتر مرکزی منهاج فردوسیان، بپردازد.

سلام علیکم /
چرا امام زمان (علیه‌السلام) به نائبانشان یک برنامه‌ی تربیتی مثل منهاج فردوسیان ندادند تا همگان از آن استفاده ببرند و این همه حرف و حدیث پیش نیاید؟

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
آنچه ما آن را «منهاج فردوسیان» نامیده‌ایم، رودخانه‌ای زلال و شفاف است که از سحرگاه روز بیست و هفتم ماه رجب و از بلندای کوه نور و از آستانه‌ی غار حراء با نزول فرشته‌ی امین وحی بر استاد اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) جاری شده و تا دامنه‌ی قیامت، جریان دارد و خواهد داشت. واضحات و مسلّمات تشیع اثنی‌عشری، چیز جدیدی نیست که اکنون آمده و در هزار و چهارصد سال گذشته، در دسترس نبوده؛ بلکه تعالیمی روشن و ناب است که همواره راهنمای مشتاقان کمال و سعادت بوده است.
پس اشکال، از نبودن برنامه‌ی تربیتی نیست،‌ بلکه اشکال، از مریضی‌هایی است که در جان برخی علمای دینی وجود دارد. مریضی‌هایی مانند «خودشارع پنداری» یا «کُنج‌کاوی». مریضی «کنج‌کاوی» نوعی گرفتاری روحی است که روی دل را از توجه به راه روشن، بازداشته و او را به جستجوی راه‌های جدید و عجیب، وا می‌دارد.
این بیماری را با ذکر یک مثال، توضیح می‌دهم. فرض کنید آقای الف که شخصیت محترم و بانفوذی است، آقای سین را برای میهمانی بزرگی دعوت می‌کند. سپس یکی از بهترین رانندگانش را برای آوردن آقای سین می‌فرستد. وقتی راننده با بهترین اتومبیل به نزد آقای سین می‌رود،‌ آقای سین، به جای سوار شدن بر اتومبیل و اطمینان به راننده که او را به سلامتی به میهمانی آقای الف خواهد رسانید، شروع به فکر کردن برای یافتن راهی دیگر برای رسیدن به میهمانی می‌کند.
گاهی فکر می‌کند که محل میهمانی، نباید آن جایی باشد که راننده می‌گوید، بلکه باید در فلان باغ باشد!
گاهی فکر می‌کند اگر اتومبیل به آرامی حرکت کند و او به دنبال اتومبیل پیاده برود، بهتر است!
گاهی فکر می‌کند اگر تخته‌ای را با طناب، به عقب اتومبیل ببندد و بر تخته سوار شود، بهتر است!
گاهی فکر می‌کند اگر روی تخته‌ی چرخداری بایستد و سپر عقب اتومبیل را محکم بگیرد، بهتر است!
و سعی می‌کند تمام این راه‌ها را بیازماید و تجربیاتش را به آیندگان، منتقل نماید. آقای سین، با این فکرها و این کارها، فقط و فقط، خودش را آزار می‌دهد و زمانی به میهمانی خواهد رسید که سفره‌ها برچیده شده و جز استخوان‌ها و پوست میوه‌ها، چیزی نصیبش نشود.
خدای تعالی، ضیافت بزرگی ترتیب داده با نام «بهشت» و از ما دعوت کرده به آن میهمانی باشکوه برویم. سپس برای این که راه را گم نکنیم و با آسودگی خیال، راه رسیدن به این میهمانی بزرگ را پیدا کنیم، بهترین انسانی که آفریده بود را به عنوان «پیامبر» به سوی ما فرستاد تا دست در دست او نهاده و راهی میهمانی بهشت شویم. اما اکثر متفکرین و دانشمندان، به جای تسلیم شدن به وحی، دست به اکتشاف راه جدید برای رسیدن به میهمانی زدند. اولین اشتباه مهمی که انجام دادند، این بود که آدرس میهمانی بزرگ را جای دیگری دانستند. میزبان کریم، فرستاده‌اش را با آدرس دقیق میهمانی فرستاد و گفت: «بیا بهشتت دهم، مرو تو در نار ما» ولی متفکرین و اهل معنا، گفتند: میهمانی بزرگ در حضور ذات مقدس الله است نه در بهشت. سپس طالب دیدار ذات اقدس او شدند و سخن از «فناء فی الله» و «بقاء بالله» گفتند و توسن خیال، بر فراز لاهوت تاختند و در وحدانیت، با حضرت احد و واحد، منازعت کردند.
آنگاه برای رسیدن به آن میهمانی عظیم، راه‌هایی ساختند و اعمالی تراشیدند. ذکرهای خاص و نمازهای مخصوص و آداب ویژه، اختراع کردند و نوآوری‌های پرطمطراق به بازار معرفت آوردند. هر کدامشان عَلَمی بر دوش کشیده و جمعی را از صراط مستقیم انبیاء و اوصیاء (علیهم‌السلام) به سوی اختراعات و اکتشافات خود، خواندند.
اینگونه است که «منهاج فردوسیان» هزار و چهارصد سال است که غریبانه، در میان متدینین و علمای دینی، زیست می‌کند و رهرو می‌طلبد و کمتر جوابی می‌شنود. پس اشکال، نه خدای تعالی بر می‌گردد و نه به نبی اعظم و نه به وصی معظم، بلکه مربوط به بیماری‌های روحی دانشمندان دینی است که می‌کوشند با «عرفان»، «تصوف» و «فلسفه»، راهی جز آنچه «وحی»، نشان داده است را نشان دهند؛ و البته همیشه ناکام بوده‌اند.

موفق باشید
حاج فردوسی

مقدمه:
قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان، برگرفته از تصریحات آیات قرآن کریم و روایات معتبر شیعه از اهل بیت طاهرین (علیهم‌السلام) است. این روایات، از منابع معتبر حدیث شیعه، برگرفته شده است. یکی از این منابع، عبارت است از:

مستطرفات السرائر

این کتاب، نوشته‌ی ابو جعفر، محمد بن ادریس حلی، متوفای ۵۹۸ هجری است و شامل احادیث متفرقه در موضوعات گوناگون می‌باشد که به عنوان تتمه‏ای بر کتاب سرائر آمده‏اند. کتاب سرائر، که مستطرفات السرائر به عنوان جزئی از آن است و در پایان جلد سوم آن چاپ شده، یکی از معتبرترین کتب فقهی است و اثر عالمی گرانقدر چون ابن ادریس حلی می‏باشد. این کتاب مورد توجه خاص علما قرار گرفته و در بسیاری از منابع روایی، روایات آن نقل شده است. مستطرفات توسط علامه مجلسی در بحار الانوار آمده و شیخ حرّ عاملی اکثر یا تمام آن را در وسائل الشیعه آورده است.
ابن ادریس اسناد روایات را به طور کامل آورده و هیچ روایتی را مرسل رها نکرده است. کتبی که ابن ادریس از آن‌ها نقل می‏کند عمدتاً جزء اصول اولیه هستند از جمله: کتاب موسی بن بکر واسطی؛ کتاب معاویه بن عمار؛ کتاب نوادر بزنطی؛ کتاب ابان بن تغلب‏؛ کتاب جمیل بن درّاج‏؛ کتاب جامع بزنطی از اصحاب امام رضا (علیه‌السلام) ؛ کتاب من لا یحضره الفقیه شیخ صدوق؛ کتاب قرب الإسناد حمیری‏؛ کتاب محاسن برقی و… که جمع آن‌ها به ۲۱ عنوان می‏رسد.